Mensenhandel betreft een vorm van georganiseerde criminaliteit waarbij mensen, veelal met list en bedrog, worden “verleid” arbeid te verrichten binnen bepaalde economische branches, waardoor zij echter geen sturing meer kunnen uitoefenen op hun eigen werk- en leefsituatie. Voorbeelden van mensenhandel zijn gedwongen prostitutie en arbeidsuitbuiting, maar bijvoorbeeld ook gedwongen bedelarij en het onder dwang laten plegen van criminele activiteiten. In Groningen zien we dit vooral binnen de prostitutiebranche.

Met de onderstaande indicatoren is de voortgang van dit beleidsveld in 2018 gemeten. Als er geen gegevens beschikbaar zijn/of één maal per twee jaar gemeten worden staat er een streepje.

* regio Groningen. Voor de gemeente Groningen betrof het aantal casussen 28.
** gemeente Groningen.

Wat wilden we bereiken in 2018?

We willen mensenhandel tegengaan door het creëren van een onaantrekkelijk afzetgebied voor daders van mensenhandel. Daarbij beogen we een afname van mensenhandel. Wij realiseren ons dat het grotendeels een onzichtbaar delict is met een zeer geringe aangiftebereidheid.

Wat hebben we hiervoor gedaan?

• De signalen over (mogelijke) mensenhandel worden gemeld bij het Veiligheidshuis waar het signaal besproken wordt in een regulier overleg met de politie en de zorgcoördinator mensenhandel. Van hieruit worden ook eventuele acties uitgezet;

• Handhaving in de vergunde prostitutiebranche; onder andere controle op naleving maatregelen als voorwaarde voor vergunningverlening aan exploitant, controle op de voorschriften in het bedrijfsplan, controle op werken met een pasje als bewijs van verplichte intake;
• Handhaving in de niet-vergunde en illegale prostitutiebranche. Er is op drie verschillende manieren opgetreden; allereerst hebben we een aantal inwoners gewaarschuwd dat bij herhaling overgegaan zou kunnen worden tot sluiting van hun woning, daarnaast hebben we een aantal woningen voor de duur van een (half) jaar gesloten en bij een aantal overtredingen hebben we maatwerk toegepast en de zorg(toeleiding) laten prevaleren boven het sluiten van de woning.

Conclusie

Het aantal casussen is waarschijnlijk maar een deel van de omvang van de grootte van het probleem van mensenhandel. Dit beeld is in lijn met het landelijke beeld. Mensenhandel is iets wat zich grotendeels 'onder de radar' afspeelt. Slachtoffers melden zich zelden uit eigen beweging bij opsporingsinstanties. Sommige uitgebuite personen voelen zich geen slachtoffer, zij prefereren de uitbuitingssituatie boven de slechte economische situatie in het land van herkomst. De integrale aanpak op mensenhandel dient landelijk en lokaal te worden versterkt.